De stelling dat de vrijheid van het (christelijk) onderwijs (artikel 23 van de grondwet) vandaag de dag meer dan ooit aangevochten wordt, berust niet op een historische analyse en een actuele kennis van zaken.
De stelling dat de vrijheid van het (christelijk) onderwijs een gewaarborgd goed is voor de komende jaren miskent de tijdgeest en negeert de met een zekere regelmaat terugkerende aanvallen op de vrijheid van godsdienst.
De stelling dat de huidige generatie onderwijsgevenden en onderwijsontvangenden opnieuw geroepen wordt, het unieke voorrecht van de vrijheid van onderwijs zich eigen te maken, te waarderen en te verdedigen, kan niet genoeg benadrukt worden.
Langs de hoofdlijnen van deze 3 stellingen zal deze historische analyse zich bewegen. Wat mij betreft herkent u hierin de trits van christelijk onderwijs in Verleden, heden en toekomst.